27 lis Niepełnosprawność może być szansą…
3 grudnia obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych, z kolei 5 grudnia Międzynarodowy Dzień Wolontariusza. Osobami, które z pewnością mają w życiu trudniej, są ludzie niepełnosprawni, którzy na co dzień muszą zmagać się nie tylko ze zwykłymi życiowymi problemami, ale także z własnymi ograniczeniami. A jednak bardzo wielu z nich często mówi o tym, że swojego stanu zdrowia nie postrzega jako ograniczenie, ale jako szansę na zrobienie czegoś dobrego. Uważają, że przez swoją „inność” mogą skuteczniej zwróć uwagę na jakiś problem. Dzięki hartowi ducha i wytrwałości dokonują rzeczy, które często są nieosiągalne nawet dla osób w pełni zdrowych. W historii ludzkości było wielu niepełnosprawnych ludzi, którzy pomimo poważnych trudności osiągnęli sukces i stali się mistrzami czy autorytetami w swojej dziedzinie. Ale my chcemy zwrócić uwagę przy okazji tych dwóch niezwykle ważnych dni, na te młode osoby, które mimo swej poważnej niepełnosprawności postanowiły pomagać innym. Stały się inspiracją dla osób z niepełnosprawnością oraz źródłem motywacji do przełamywania barier w życiu.
Taką osobą jest z pewnością Katarzyna Dinst – blogerka, społecznik, założycielka i prezes Fundacji Rodzic Nie Pęka. Urodziła się w 1990 r. w Połczynie-Zdroju. Ma achondroplazję. Leczenie polegające na wydłużaniu nóg rozpoczęła w wieku 7 lat, skończyła w wieku 10, a rąk – gdy miała lat 16. W 2016 r. założyła Fundację Rodzic Nie Pęka, która m.in. zorganizowała pierwszy w Polsce Międzynarodowy Dzień Niskorosłości oraz we Wrocławiu i Warszawie warsztaty dla rodziców dzieci z dysplazjami kostnymi. Warszawskie warsztaty odbyły się dzięki spontanicznej zbiórce pieniędzy na portalu społecznościowym, którą zorganizowała z okazji swoich urodzin – stąd nazwa akcji „Porządny kop na urodziny”. Fundacja prowadzi też projekt #wzrostszczescianiedaje, czyli cykl wywiadów z osobami z achondroplazją i innymi dysplazjami kostnymi – by pomóc rozprawić się z uprzedzeniami, barierami i stereotypami. Fundacji oddaje się bez reszty, Uważa, że mimo niepełnosprawności można realizować postawione cele.
Z kolei Izabela Sopalska-Rybak – inicjatorka, rugbystka, trenerka, działaczka społeczna, założycielka i prezeska Fundacji Kulawa Warszawa, zawodniczka Warszawskiej Drużyny Rugby na Wózkach Four Kings, modelka, finalistka I wyborów Miss Polski na wózku, ambasadorka kampanii „Kierunek życzliwość” oraz „P.S. Mam SM”, urodziła się w 1988 r. Gdy miała 19 lat, stwierdzono u niej stwardnienie rozsiane (SM), a od 23. roku życia porusza się na wózku. Założyła blog „Kulawa Warszawa”, na którym opisywała swoje zmagania z barierami architektonicznymi. Na jego bazie wyrosła fundacja pod tą samą nazwą. Współpracuje z wieloma organizacjami pozarządowymi, m.in. Fundacją Kultury Bez Barier. Prowadzi m.in. warsztaty dla szkół, instytucji i firm oraz walczy nie tylko z barierami architektonicznymi, ale przede wszystkim społecznymi.
Oczywiście takich osób jak Kasia i Iza jest wiele, takich, których życie zawodowe i społeczne może stać się przykładem dla innych. Wśród nich są osoby odnoszące sukcesy w biznesie, artyści, sportowcy czy lokalni liderzy – zaangażowani społecznie i podejmujący aktywność na rzecz osób – jak oni – niepełnosprawnych. Swoimi postawami pokazują, że niepełnosprawność nie musi określać ludzi, odbierać marzeń, kojarzyć się z biernością czy wykluczeniem. Swoją niepełnosprawność potraktowali jako szansę i chcą wskazać ją innym!
